Tezkiretü’l-evliyâ / Ferîdüddin-i Attâr ; [istinsah eden] Muhammed-i Buhârî.

Yer Numarası
Y/0057
Dil Kodu
Farsça
Çoğaltan/Kopyalayan-Müstensih
Muhammed-i Buhârî.
İstinsah Bildirimi
992 H.
Fiziksel Niteleme
[3], 378a varak ; 225x155 - 170x100 mm.
Yaprak, satır ve sütun sayısı: 381 varak (762 sayfa), 17 satır.
Yazı türü: Ta'lik.
Mürekkep rengi: Siyah, başlıklar kırmızı ve mavi.
Kağıt özellikleri ve filigran bilgisi: Filigransız.
Zahriye Bilgileri (Münavele, Mütalaa, Temellük vb)
Eserin zahriyesinde 3 sayfa fihrist vardır. Fihrist, Cemaziye'l-evvel 1041 de yazılmış ve eserin sonradan kitabın başına konulmuştur. Ayrıca Muhammed Emin b. Musa'ya ait mühür vardır.
Eserin Fiziksel Yapısı içindeki Diğer Özellikler
Varak 1b ve 2a altın yaldızlı, mavi kırmızı renkli çiçek motifleri ile süslenmiştir. Tezhipli, yazı alanı mücedvel, cedveller altın yaldızlı, mavi, yeşil ve kırmızı çizgilidir.
Ketebe Kaydı
Lir muharrihî ekallü'l-ubbâd Münşî Muhammed-i Buhârî vâkıa....kâmkârî Ebu'l-Gâzî Abdullah Bihadir Hân....992 bi-menzil-i nakîbü'l-emced Nizâmü'l-mille ve'd-dünyâ ve'ddîn Emîr-i Esped tâle umrehû.
Notlar
“Türk Tarih Encümeni Kütüphanesi 91“ -- Zahriye sayfası.
“Büyük sûfîlerin hal tercümelerinden bahseden ve bazı sözlerini nakleden mensur bir eserdir. Attâr’ın çok tanınmış ve birçok dile çevrilmiş olan bu eserinin sonradan istinsah edilen bazı nüshalarına yirmi beş sûfînin hal tercümesi daha eklenmiştir. Tezkiretü’l-evliyâʾ, ilk olarak Aydınoğlu Mehmed Bey zamanında adı bilinmeyen bir kişi tarafından Türkçe’ye tercüme edilmiştir. Eserin en tanınmış tercümesi ise Sinan Paşa’ya aittir. Tezkiretü’l-evliyâʾnın son tercümesi Süleyman Uludağ tarafından yapılmıştır (İstanbul 1984). Bu sekiz eserle kendisi tarafından imha edilen Cevâhirnâme ve Şerhu’l-kalb mesnevilerinin adları Hüsrevnâme ve Muhtârnâme’nin önsözlerinde zikredilmiştir“ -- DİA.
“Tezkiretü’l-evliyâʾ, ilk defa Reynold Alleyne Nicholson tarafından zeyliyle birlikte iki bölüm halinde neşredilmiştir (I-II, London 1905-1907; The Tadhkiratu’l-Awliyā [Memoirs of the Saints] of Muhammad Ibn İbrāhīm Farudu’d-dīn Attār). Mirza Muhammed Kazvînî’nin bir giriş yazısını içeren bu neşir eski nüshalara dayanmadığı için oldukça eksiktir. Eserin Hindistan’da yapılan baskılarında da (Delhi, ts.; Lahor 1306/1889, 1308/1891) birçok yanlış vardır. Mirza Muhammed Kazvînî’nin bazı düzeltmelerle gerçekleştirdiği yayımla (Tahran 1346 hş. [4. bs.]) Muhammed İsti‘lâmî’nin eski yazmalar ve matbu nüshalardan yararlanarak gerçekleştirdiği yayımda da (Tahran 1346 hş.) hatalar ve noksanlıklar bulunmaktadır (trc. Süleyman Uludağ, tercüme edenin girişi, s. 26-28). Eser, Timur’un torunu Sultan İbrâhim b. Şâhruh’un talebi üzerine Hâfız el-Allâf tarafından Farsça olarak nazma çekilip 821’de (1418) sultana takdim edilmiştir. Velînâme adı verilen bu çalışmanın 24.000 beyit içerdiği belirtilmektedir (nşr. M. Edîb el-Câder, neşredenin girişi, s. 33). Eseri Ahmed b. Muhammed et-Tûsî Esrârü’l-ebrâr (Hulâsa-i Tezkiretü’l-evliyâʾ) adıyla ihtisar etmiştir“ -- DİA.
Cilt Bilgileri
Meşin kaplı mukavva cilt. Her iki kapağın içi ve dışı şemseli salbekli. Kapakların dışı zencirekli içi köşebentlidir. Kapak şemse, salbek ve köşebent altın yaldızlı şirazeli ve mikleplidir.
Rakabe-İzleme-Takip Kelimesi
Var.
Emeği Geçenler
Muhammed-i Buhârî, müstensih.